Siz de benim gibi 80 kuşağı çocuklarındansanız süper kahramanların yer aldığı pek çok çizgi filmle haşır neşir olmuşsunuzdur. Çocukluğumdan beri süper güç tanımına, zamanı durduran, görünmez olan, ışık hızında hareket eden veya zihin okuyan insanların hikayelerine ilgi duyarım. Fantastik filmler benim için hiç de fantastik olmadı bunca zaman bilakis en olası senaryolardan oldu. Hep neden olmasın ki derdim içimden. “Mucize” diye bir şey mi vardı? İnsanın aklı almıyor diye olan şeyler imkansız olabilir miydi, mucize diye isimlendirilebilir miydi? Bana hiç öyle gelmedi…

Eskiden “mucize” diye nitelendirdiğimiz olayların yogada bir yeri olduğunu anladığımda içimin biraz rahatladığını söyleyebilirim. Her şey insanın potansiyeliyle ilgiliydi. Sırlanmış bir alandı belki burası ama imkansız değildi.

Yoga, “insanüstü” diye isimlendirilen güçlerin bir yoginin yolunda ne ifade ettiğini, ne zaman ve neden ortaya çıktıklarını anlatır. Bunu sadece yoga da yapmaz üstelik. Varoluşu anlamak istediğinizde ve araştırdığınızda birçok kadim kültürde de bu nitelikleri anlatıldığını, “mucizelerin” yaşamda bir yeri ve zamanı olduğunu anlarsınız.

İnsan zihni kurnazdır ve çoğunlukla dünyevi arzularını tatmin etmek üzere çalışır. “Süper güçlere sahip olsan ne yapardın?” diye sorsan bu nedenle hep başka başka yanıtlara alabiliriz insanlardan. Belki sevdiğine kavuşmak senin için önemli olur o soruyu duyduğunda, belki çok paranın olması belki de bambaşka bir arzun o anda sesini duyurur. Böyle uzar gider liste… Bu nedenle de hiçbir süper güç, insanın arzularını doyurmaya yetmez.

Süper kahramanlar vardır hayatta. Belki duvarların içinden geçemezler ya da görünmez olamazlar ama ruhumuza şunu yüksek sesle haykırırlar: Önceliğin insan olmak…

İnsanın kendini bilme, insanlığını hakkını vererek yaşama pratiği zamanı bükmesinden daha önceliklidir bana sorarsanız. Çünkü zamanı bükebilirsiniz belki, ama içinizde şefkat, ahlak, erdem olmadıktan sonra size kucak açmış bu dünyada büktüğünüz zamanla ne yaparsınız, onu bilmiyorum…

İnsan kendini bulamaz çünkü bir şeyin bulunması için önce kaybolması gerekir. Kendinizi bulmaya çalışıyorsanız kaybolduğunuzu da kabul edersiniz. Ancak kendini bilme pratiği bir yaşam boyu sürer. Karşımıza nice öğretmenler, süper kahramanlar çıkar. Çocukluğumuzda hayranı olduğumuz süper kahramanlar belki de tam şu anda, karşımızda duruyorlardır. Kim bilir?.. 

Ve evet, günün birinde siz de bir süper kahraman olabilirsiniz. İnsanların iç seslerini duyabilir, belki görünmez bile olabilirsiniz... Ama tüm bunlarla yolunuza devam mı edersiniz, yoksa yolda kendinizi mi kaybedersiniz... 

İşte o da sizin pratiğiniz…

Herkesin kendi hikayesinin süper kahramanı olduğunu unutmadan, hayatımıza giren ve yolumuza yardım eden tüm süper kahramanlara saygıyla…