Başarmak, başaramamak, gitmek, kalmak, yapmak, yapamamak…

Tüm bu ikilikler olmasaydı.

Hiçbir korkun olmasaydı

Endişelendiğin geleceğin, peşine düştüğün, hesabını sorduğun geçmişin olmasaydı

İnatla sahip çıkmaya çalıştığın, değişmesinden korktuğun bir karekterin, kaybetmekten korktuğun insanlar olmasaydı,

Kim olurdun düşündün mü hiç?

Bir gün kalksan ve bu yaşama dair hiçbir yorum olmasa kafanın içinde,

Yaptıklarını yine de yapar mıydın?

Olduğun yerde yine de durur muydun?

İnsanların seninle ilgili sözlerini, senin kendine söylediğin sözleri

Değiştirdiğin kılıfları, büründüğün kimlikleri umursar mıydın?

Sözlerini kısıtlar mıydın yine bir diğerine hoş görünmek için, kibar olmak için, kırmamak için…

Söylenmemiş olanı söyler miydin ya da?

Yeniden tanışır mıydın dünyayla her sabah gözünü açtığında?

Bitirmek, yetiştirmek, koşturmak, olmak ve oldurmak zorunda olmasaydın…

Biraz daha duyar mıydın yaşamın sesini?

Yarattığın gerçeklikle tanımlamayı bıraksan kendini, 

Korkularını, endişelerini, umutlarını, umutsuzluklarını…

Yorumlarını, kimliklerini, tutunduğun yerleri, tutunduğun insanları, koşullandırılmış tüm bağlarını bıraksan…

Senden geriye ne kalırdı?..