Çok severek dinlediğin bir şarkıyı düşün. Hiç bitmesini istemiyorsun, devamlı dönüp duruyor şarkı. O kadar güzel ki dinledikçe dinliyorsun. Şarkı sonlara yaklaşıyor, bakıyorsun bitecek, baştan başlatıyorsun hatta bazen başlatmak için sonunun gelmesini bile beklemiyorsun. Çünkü ezberledin artık 20 saniye sonra bitecek belli, biliyorsun. Bu başa sarmalar böyle uzuyor gidiyor. Bir daha, sonra bir daha… Ve artık sayısını unutacak kadar dinledikten sonra e bir yerde duracaksın mecbur. Yatıyorsun bu defa şarkı beyninin içinde çalmaya devam ediyor. Başlarda dinledikçe seni mest eden şarkı bir yerden sonra uykunu kaçırır hale geliyor. Neden? Zamanında bitmesine izin veremedin çünkü… Kontrol edebildiğini sandığın için, çok da keyif aldığın için aynı notaların tekrar tekrar zihnine girip yerleşmesine izin verdin. Ve şimdi kafanın içinde sadece o şarkı. Yeni bir şarkıya yer kalmadı.

Aynı şarkıyı defalarca dinlemek gibi aynı olayları da tekrar tekrar yaşıyoruz bazen. Ben bunu çok duydum diyoruz, aynı şeyleri hissetmiştim diyoruz. Sonra da en yanlış anlamış halimizle diyoruz ki “E tarih tekerrürden ibaret zaten ne yapacaksın?..” Düşünsene dilimize böyle yerleşen bir söz var. Tarih bir noktada tekerrür ediyor olabilir evet ama senin şu anın, hayatın tekerrürden değil seçimlerinden ibaret. Attığın ya da atmadığın adımlarından ibaret. Durmak da bir seçimdir tabii ki. Sonuçta kişi hareket etmemeyi de seçebilir. Ama atmadığın adımın faturasını tarihe ya da bir başkasına kesebilir misin? Orası da tartışılmaz artık, kesemezsin. İnsan bir halin, bir duygunun içinde istediği kadar durabilir. Bir şarkının içinde saatlerce durmak gibi. Ama neticede şarkı aynı şarkıdır. Ezberlersin, başa sarar sarar aynı şeyi dinlemeye devam edersin.

Zamanı dolanı bırakmak gerekir. Çünkü ne bir sürprizi kalır sonra yaşadıklarının ne de keşfedilecek bir özelliği. En nihayetinde alacağın mesaj şundan fazlası olmaz: “Sayın abonemiz bu bir bant kaydırır, artık anlayınız…” Her şey geçer. İzin verirsen şarkılar çalmaya devam eder. Hayat hep sürprizlerle dolu. Hep oyun bahçesi gibi. Belki çok seveceğin bambaşka şarkılar çıkar karşına, gözünü kulağını açmadan nasıl duyabilirsin ki?